Bugün 17 Ağustos 2013 -1999 yılında yaşadığımız büyük deprem üzerinde 14 yıl geçti.
O güne dair anılarımda hep kötü anılar , geride kalan özlemler var.
Hiç unutmuyorum – Televizyon kanallarından biri depremle ilgili yayın yapıyordu. Ve yaşlı bir adamla konuşuyor, depremle ilgili düşüncelerini alıyordu.
Adam ağlıyarak yaşadıklarını anlatıyordu. Depremde evi yıkılmış ve eşini kaybetmişti. Hanımı için ağlıyordu.
Hala gözümünde önünde adamın o akıttığı gözyaşları ve söylediği bu söz yıllardır aklımdan çıkmadı.
Ne dedi biliyor musunuz arkadaşlar. Hanımım vitrindeki tabakları, bardakları hiç kullanmadı. Banada kullandır madı. beraber o tabaklarla yemek yiyelim istedim. Olmadı.Vitrin içinde süs için duran ve misafire çıkarılmak üzere o ayrı, hiç kullanılmadan duran tabaklar var ta işte tabaklardan bahsediyordu. İstedim olmadı dedi.
Bak şimdi ne hanımın var, ne de o tabaklar dedi. Akılına o an bu düşünce gelmişti.
Ve sonunda ekledi. Siz siz olun ne olur yarın kullanırım, yarın yaparım diye birşeyleri ertelemeyin, Sevdiklerinizle birşeyler paylaşın demişti.
İşte o gün bugündür bu adamın sözü, ne anlatmak istediği kulağımda.
Depremi yaşayan biri olarak o günü hatırlamak istemeyenler arasında ben de varım. Allah bir daha hiç birimize, hiç bir millete böyle kötü bir felaket yaşatmasın. Yakınını ve depremde tüm hayatını kaybedenlere, yitip giden bütün canlara Allahtan Rahmet diliyor ve Mekanları Cennet Olsun diyorum.
